Luksusowe podróże, gigantyczne zarobki i międzynarodowe sukcesy – zdaniem wielu właśnie tak wygląda życie najlepszych tenisistek globu. Wystarczy jednak przyjrzeć się temu obrazkowi nieco dokładniej, by zrozumieć że to jedynie wycinek rzeczywistości. Cena osiągania najwyższych sportowych celów pozostaje często w cieniu wyidealizowanej wizji życiorysów poszczególnych zawodniczek. A każda z nich od najmłodszych lat poświęca się wycieńczającej pracy, by zyskać miano niepokonanej. Za sprawą debiutującego w roli reżysera Francisa Amata, możliwe stało się poznanie prawdziwego oblicza kariery tenisowych mistrzyń. Hiszpan zaprosił do współpracy najsłynniejsze zawodniczki kilku pokoleń. W ten sposób, po wielu miesiącach nagrań, powstał film dokumentalny pt. „Unraveling Athena”.
Fabuła produkcji opiera się na serii poruszających rozmów z tenisowymi mistrzyniami takimi, jak Billie Jean King, Christ Evert, Monica Seles czy Angelique Kerber. Film powstawał przez cztery lata, a pomysł na jego realizację zrodził się… przez przypadek. Wszystko zaczęło się, gdy Amat wraz z żoną odbierał dzieci ze szkoły. Właśnie wtedy spotkał 14-krotną triumfatorkę turniejów wielkoszlemowych – Arantxę Sánchez-Vicario, której dzieci uczyły się w tym samym miejscu. Rodziny szybko się zaprzyjaźniły.
Naturalna ciekawość Amata sprawiła, że obsypał on słynną znajomą pytaniami na temat jej tenisowej przygody. Właśnie wtedy reżyser zaczął zastanawiać się nad drogą, jaką musi przebyć młoda zawodniczka, by osiągnąć mistrzostwo. Swoje dociekania pogłębił porównując ze sobą losy innych byłych rankingowych „jedynek”. Hiszpan zainteresował się m.in. specyfiką ich dzieciństwa, podejściem do morderczych treningów, czy presją związaną z kolejnymi turniejowymi występami. Mężczyzna szybko zdał sobie sprawę, że historie tych kobiet są idealnym materiałem na wyjątkowy film.
Wzór na zwycięstwo
Koncepcja tworzenia produkcji pt. „Unraveling Athena” od początku była nietypowa. Reżyser nie zamierzał poprzestać na standardowej formie wywiadu z każdą ze swoich słynnych rozmówczyń. Zamiast tego zawodniczki zostały poproszone, by przed kamerą poruszyły kwestie związane z dwunastoma jednakowymi obszarami tematycznymi. W ten sposób widz dostał szansę na zapoznanie sie z przekrojową dawką informacji, ujawniającą podobieństwa w losach każdej z różniących się pod wieloma względami mistrzyń. Można odnieść wrażenie, że hiszpański reżyser podjął się karkołomnego zadania odkrycia tego, co kryje się za wielkimi sukcesami w kobiecym tenisie. Opowiadając o swoim filmie Amat podkreślał – „Te mistrzynie miały wpływ na życie milionów mężczyzn i kobiet zarówno na korcie, jak i poza nim, podczas profesjonalnej kariery oraz po jej zakończeniu.(…)To ważne, żeby zdać sobie sprawę z tego, że w prawdziwym życiu istnieją bohaterki, które mogą nas inspirować i na których możemy się wzorować. „
Oprócz Hiszpanki Sanchez-Vicario, do współpracy przy projekcie zostały zaangażowane inne legendy żeńskiego tenisa, jak m.in. Martina Navratilova, Martina Higins, Justine Henin, Bethanie Mattek-Sands czy Wiktoria Azarenka. Już na wczesnym etapie nagrań Amat zauważył, że najsilniejszą cechą osobowościową właściwą wszystkim jego rozmówczyniom była niespotykanie silna wola zwycięstwa. Potwierdzają to słowa pojawiającej się na ekranie Kim Clijsters – „Nienawidziłam przegrywać, dlatego w grę wchodziło wyłącznie zwycięstwo”. Amat podkreślił, że równie cenna dla każdej z bohaterek jego filmu była zdolność szybkiej regenereacji mentalnej, zwłaszcza po zdarzających się w trakcie spotkania momentach słabszej gry.
Ciemna strona mocy
Oglądający opisywaną produkcję widz poznaje historie bohaterek tenisowej sceny z ich prywatnej perspektywy. Dzięki temu możliwe staje się zwrócenie uwagi na szereg konsekwencji związanych się z bezgranicznym podporządkowaniem trybu życia jakiejkolwiek dyscyplinie sportu. Film Amata stworzył przestrzeń na autentyczną opowieść o wyzwaniach, jakie stawały na drodze najlepszych zawodniczek na poszczególnych etapach ich kariery. One same zaznaczały, że towarzyszył im przede wszystkim trud podejmowania kluczowych dla siebie decyzji w bardzo młodym wieku.
Fabuła filmu pozwala „zajrzeć do głów” najlepszych tenisistek w oparciu o ich wspomnienia, opinie trenerów, a nawet wypowiedzi specjalistów, jak np. neurobiologa Russella D. Hamera. Jak się okazuje obok euforii zwycięstwa wiele miejsca zajmowało w ich psychice poczucie wyobcowania oraz presji społecznej. A wszystko to jedynie towarzyszyło katorżniczym godzinom spędzonych na korcie i siłowni. „Byłam niczym mały żołnierz” – opowiadała o swoim dzieciństwie była serbska najlepsza tenisistka świata Jelena Jankovic.
Niedługo po tym, jak film pojawił się na zagranicznych ekranach, wyróżniono go licznymi nominacjami do festiwalowych nagród. W Manchesterze podczas jednego z wielkich filmowych świąt produkcję pt. „Unraveling Athena” nagrodzono w kategorii „Najlepszy montaż”. Na tle problemów z finansowaniem filmu jego profesjonalna realizacjia zasłużenie cieszy się powszechnym uznaniem. Dodatkowo warto docenić unikatowe spojrzenie twórców na niełatwą tematykę z pogranicza psychologii i sportu. Produkcja prezentuje równie rzetelny, co poruszający obraz trybu życia kobiet, dla których tenis zawsze stał na pierwszym miejscu. Pozostaje z niecierpliwością oczekiwać polskiej premiery filmu, która jak możemy przypuszczać przyciągnie do kin rzesze tenisowych fanów.
Przeczytaj także: Głowa na miarę mistrzostwa – rozmowa z Darią Abramowicz
fot. www.youtube.com
