Wyścigi długodystansowe często kończą się na długo przed linią finiszu, ponieważ różnice czasowe bywają ogromne. Tegoroczna edycja 24 godzinnego wyścigu w Le Mans była jednak zupełnie inna, pełna emocji i nieprzewidywalnych wydarzeń aż do samego końca.
Po nocnym etapie jazdy, Inter Europol miał stosunkowo dużą przewagę nad ekipą WRT, jednak z czasem zmalała ona do 50 sekund, a wtedy Turbopiekarze otrzymali karę przejazdu przez aleję serwisową za wyprzedzanie za samochodem bezpieczeństwa. Kara wydawała się o tyle dziwna, że od długiego czasu auto bezpieczeństwa nie meldowało się na torze, a zatem incydent ten został wyciągnięty po długiej przerwie. Po obsłużeniu kary, różnica stopniała do 16 sekund, jednak kierowca Inter Europolu zaczął szybko ją powiększać.
W kategorii Hypercar, Ferrari prawie do samego końca czuło oddech Toyoty, która w pewnym momencie zbliżyła się na zaledwie 10 sekund, jednak aby kontynuować odrabianie strat, musiała jechać na limicie i nie odpuszczać gazu na żadnym zakręcie. Ku rozpacze wszystkich fanów azjatyckiego zespołu, Ryō Hirakawa przeszarżował na jednym z zakrętów i wylądował w barierach. W związku z tym, przewaga wzrosła znacząco i wydawało się że Ferrari dowiezie zwycięstwo bez problemu. Włoska ekipa nie byłaby sobą, gdyby strategia i pit stopy poszły gładko, samochód za którego kierownicą znajdował się Alessandro Pier Guidi zgasł, a ponowne odpalenie zajęło tyle czasu, że Toyota znów wróciła do walki o zwycięstwo. Mimo problemów, Ferrari zdołało utrzymać prowadzenie do samego końca i zwyciężyć w rywalizacji.
W klasie GTE prowadzeniem wymieniały się ekipy Corvette Racing oraz Iron Dames, jednak to załoga Corvette Racing startująca pod numerem #33 okazała się górą, a zespół jadący w Porsche musiał obejść się smakiem.
Usłyszenie Mazurka Dąbrowskiego przy okazji Le Mans 24h to wyjątkowy moment dla wszystkich kibiców motorsportu i piękne zwieńczenie historii rodzinnego zespołu, który w pełni zasłużenie stanął na najwyższym stopniu podium.
Jan Kawecki
