Wyścigiem elity mężczyzn kończył się tydzień z kolarskimi Mistrzostwami Świata. Kolarze do pokonania mieli 267 kilometrów w okolicach nadbrzeżnego Wollongong.
Na starcie stanęło 169 kolarzy, w tym trzech Polaków – Łukasz Owsian, Maciej Bodnar i Stanisław Aniołkowski. Do pierwszego odjazu zabrało się 12 zawodników, a był wśród nich Owsian. Niedługo później następowały również próby kontrataku – nieskuteczne. Po przejechaniu 30 kilometrów z trasy zszedł jeden z faworytów do końcowego triumfu – Mathieu van der Poel. Było to prawdopodobnie spowodowane zamieszaniem związanym z zatrzymaniem Holendra ubiegłej nocy przez lokalną policję – van der Poel miał za sobą ledwie kilka godzin snu.
Po wjeździe na miejskie rundy od głównej grupy oderwali się Pieter Serry, Luke Plapp, Pavel Sivakov, Ben O’Connor i Samuele Battistella. Ponadto przed głównym peletonem jechali z przewagą kilkudziesięciu sekund faworyci z Woutem van Aertem i Tadejem Pogacarem na czele. Chwilę później obie największe grupy jednak się połączyły, a do przodu ruszyli Nico Denz i Andreas Leknessund. Do ucieczki dnia z Łukaszem Owsianem peleton tracił ponad 7 minut. Gdy przewaga została znacznie zredukowana, od peletonu odjechała 25 osobowa grupa, w składzie której znajdowali się m.in. Remco Evenepoel, Romain Bardet i Jai Hindley.
Strata peletonu rosła i napięcie wśród nieusatysfakcjonowanych tym stanem rzeczy reprezentacji zaczęło wzrastać. Co było do przewidzenia, na 3 rundy do końca przypuszczono ataki z czołówki i chwilę później na czele samotnie zmierzał w kierunku mety duet Remco Evenepoel – Alexey Lutsenko. Kontratak zawiązali Matthias Skjelmose Jensen, Mauro Schmid, Pascal Eenkhoorn i Lorenzo Rota. Na następnym przejeździe przez sekwencję podjazdów, współtowarzysza ucieczki urwał Evenepoel i samotnie ruszył po złoto. Wówczas peleton tracił już do niego 2 i pół minuty.
Samotnego Lutsenkę na 4 kilometry do mety złapała jadąca za nim trójka (odpadł Eenkhoorn), prowadzący Belg był już wtedy praktycznie pewny zwycięstwa. Linię mety przekroczył niedługo później i w wieku 22 lat został Mistrzem Świata. Pogoń zbyt długo “czarowała się” w walce o srebro i “rzutem na taśmę” została wyprzedzona, przez wydawało się pozbawiony szans na medale peleton. Drugi dojechał Christophe Laporte, a trzeci Michael Matthews. Najlepszy z Polaków – Stanisław Aniołkowski ukończył wyścig na 76 pozycji, ze stratą 6 minut i 37 sekund do Evenepoela.
Autor: Mateusz Kurpiewski
