We wtorek 17 października mija 50 lat od historycznego remisu w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata na Wembley! Polska wówczas sensacyjnie zremisowała z Anglikami 1:1.
Od początku spotkania ogromną przewagę mieli Anglicy, lecz w bramce Biało – Czerwonych bardzo dobrze spisywał się Jan Tomaszewski, który mimo odniesionej kontuzji ręki w 10. minucie spotkania grał do końca meczu. Polacy rzadko wchodzili na połowę rywali. Po pierwszej części spotkania było 0:0.
W 57. minucie spotkania Grzegorz Lato stracił piłkę, ale za chwilę odebrał ją Normanowi Hunterowi, po czym pobiegł w kierunku bramki strzeżonej przez Petera Shiltona i podał do niekrytego Jana Domarskiego, obrońców Wyspiarzy ściągnął na siebie Robert Gadocha, który strzelił gola pod brzuchem angielskiego bramkarza. Bramka ta do dziś uważana jest za najważniejszego gola w polskim futbolu, a The Times umieścił ją na liście najważniejszych bramek w historii piłki nożnej.
Kilka minut później Adam Musiał przypadkowo sfaulował Martina Petersa w polu karnym, wskutek czego arbiter Vital Loraux był zmuszony podyktować jedenastkę, którą wykorzystał Allan Clarke. Peters w swojej autobiografii się przyznał się do zasymulowania faulu.
Na kilkanaście minut przed końcem meczu Grzegorz Lato uciekł angielskim obrońcom i gdy biegł sam naprzeciwko bramkarza, goniący go Roy McFarland złapał go z tyłu rękami za szyję, brutalnie faulując. Vital Loraux ukarał reprezentanta Anglii tylko żółtym kartonikiem, ale powyższy faul został po meczu przez angielską prasę szeroko napiętnowany jako symbol porażki angielskiego futbolu, nie tylko sportowej, ale i moralnej.
Reprezentacja Anglii miała przygniatającą przewagę, zwłaszcza od momentu, gdy na boisko wszedł Kevin Hector. Żadna drużyna nie potrafiła jednak strzelić już gola i mecz zakończył się wynikiem 1:1. Tuż przed końcem meczu trener Kazimierz Górski zszedł z ławki do szatni.
Autor: Paweł Ziobro
