Czy efekt tzw. nowej miotły zawsze działa? Czy częste zmiany na trenerskim stołu, to recepta na sukces? Jak sprawa piłkarskich menadżerów wygląda w Anglii, a jak w rodzimej Ekstraklasie?
Nowy trener – nowe nadzieje. Takie myślenie coraz częściej charakteryzuje włodarzy klubów. Obniżka formy i brak punktów w kilku meczach powoduje, że szkoleniowcy drżą o swoje posady.
Jeśli w zespole coś się popsuło, gra się nie układa – ktoś musi za to zapłacić. Z założenia to właśnie menedżerowie mają większy wpływ na drużynę niż jej poszczególni zawodnicy, dlatego też stają się kozłami ofiarnymi.
Mawia się, że każda zmiana jest dobra, bo zwiastuje coś nowego. W tym przypadku mamy jednak do czynienia z pewnymi wyjątkami.
Patrząc na rodzime podwórko zmiany trenerów w ostatnim czasie występują niezwykle często. W co niektórych sezonach mieliśmy tyle roszad, co klubów w Ekstraklasie.
W obecnych rozgrywkach jest ich już kilka i zanosi się na kolejne. Trenerska karuzela obraca się w naszym kraju wokół praktycznie tych samych nazwisk.
Bycie managerem w Anglii
Takiego rozsądkowego myślenia brakuje jednak w nowoczesnym futbolu. Wciąż nie brakuje szkoleniowców, którzy są częścią jednego klubu przez kilkanaście lat, zjawisko to jednak występuje tak często, jak białe lwy.
Na próżno szukać takich przypadków z ostatnich lat w Polsce. Spójrzmy zatem na Anglię, gdzie takie wyjątki są najpopularniejsze.
Arsene Wenger objął Arsenal w 1996 roku i w 3 pierwszych sezonach skompletował wszystkie miejsca na podium.
W ostatnich latach zarzucano mu jednak stagnację i nawet kibice londyńskiego klubu w końcu wymogli zmiany – ale dopiero po kilkunastu latach!
W tym miejscu grzechem byłoby nie wspomnieć o sir Alexie Fergusonie. Szkot żegnając się z Manchesterem United w 2013 roku zostawił po sobie wielki klub z wieloma sukcesami.
Początki w jego przypadku były zgoła inne. W pierwszych 5 sezonach tylko raz znalazł się na podium, natomiast aż 3-krotnie zajął miejsce w drugiej dziesiątce.
Zarząd wykazał się jednak sporą cierpliwością pozostawiając szkoleniowca na swoim miejscu. Każdy wie jak potoczyła się dalsza historia.
Mniej znaną personą jest Keith Burkinshaw. Tutaj trzeba sięgnąć trochę dalej w przestrzeni czasowej, bo aż do 1976 roku.
Wtedy to Anglik objął Tottenham, by jeszcze w tym samym sezonie spuścić Koguty do drugiej ligi.
Nie przeszkodziło to jednak w dalszym prowadzeniu klubu i już w kolejnej edycji rozgrywek wprowadził ponownie drużynę do pierwszej dywizji.
Menedżerem klubu z Londynu został do roku 1984 i w tym czasie 2-krotnie wygrał Puchar Anglii, a na pożegnanie dołożył zwycięstwo w Pucharze UEFA.
Jak pokazują powyższe przykłady możemy uznać, że Anglicy wykazują się większym profesjonalizmem.
Trzeba również pamiętać o tym, iż trener podobnie jak zawodnik może potrzebować trochę więcej czasu na zaaklimatyzowanie się i ułożenie drużyny pod swój styl gry.
Trener, manager, mentor?
Zarządzanie zasobami ludzkimi w obecnych czasach jest bardzo cenne, jednak wymaga rzetelnego przygotowania.
Każdorazowa zmiana środowiska nakazuje przystosowania się do nowych warunków, czas jego trwania w dużej mierze zależy nie tylko od nowej jednostki, ale też od nastawienia całego otoczenia.
Pozwolenie szkoleniowcom na spokojne, sukcesywne wdrażanie się do zespołu i obdarzenie ich zaufaniem z pewnością zwiększa wiarę w trenerskie umiejętności i przypuszczalnie prowadzi do pożądanych efektów.
Tymczasem podtrzymując ekstraklasowe nastawienie, możemy być w najbliższym czasie świadkami ponownej giełdy nazwisk i przymiarek do nowych klubów.
Jeżeli natomiast chciałbyś samemu spróbować trenerki, rozwoju klubu i zawodników – teraz jest ku temu świetna okazja dzięki wirtualnemu managerowi- https://finansepersonalne.pl/manager-pilkarski-online/
Swoje siły i umiejętności możesz mierzyć z kilkudziesięcioma tysiącami innych managerów i piłkarzy z całej Polski.
